چتر نمیخواهم

قرار بود زیر باران

چتر من باشی

اما سایه ات آنقدر

سنگین بود که

تصمیم گرفتم

زیر باران خیس شوم.......

بعد صد روز

بعد صد روز

هیچی نشد.....

فقط یک شعار تبلیغاتی بود

مردم محترم لطفا به ادامه زندگی خود برسید........

آدم شدن

سیلی آخرت

عجیب آدمم کرد

یاد گرفتم دیگر عاشق نشوم....

مغز من

مغز من این روزها بارانیست

میترسم بارانش اسیدی شود

آنوقت شاید دیگر نتوانم بنویسم.....

شب دهم و یازدهم

برای این دوشب

مغزم نمیکشد که بنویسد

اصلا در ذهنم این دو شب نمیگنجد

فقط دلم مینویسد

مانده زینب(س) تنها واویلا.............

شب نهم

از شدت عمود

سرت روی شانه ریخت.......

شب هشتم

جان در تنت نبود

وگرنه غیرتی

نمیگذاشتی عمه بالای سرت تو بیاید.....

شب هفتم

از آداب ذبح است هر

چیز را بخواهند ذبح کنند با وسیله

اندازه خودش ذبح میکنند

مثلا جوجه را با ساطور نمیکشند......

حالا این شش ماهه و این سه شعبه

همین..............

شب ششم

تیرها قامتت را

خوش قد وبالا کرد

حالا هم قد عمو شده ای

کش آمدی مثل عسل

این بود معنای احلی من العسل......

شب پنجم

بالای سر عمو تا رسید عبدالله

زیر این همه نیزه و تیر

فقط گفت

ای وای از دل  خواهرش...........